Sabbat en zondag

De sabbat

De sabbat (sjabbat) is de wekelijkse rustdag in het jodendom. Sabbat vindt plaats vanaf vrijdagavond en duurt tot zaterdagavond. De zaterdag is de zevende dag van de joodse week en dient volgens de voorschriften in de Tenach in de eerste plaats te worden gevierd door een onthouding van alle arbeid. Volgens het eerste boek van de Thora, Genesis, rustte God op deze dag uit van Zijn schepping die Hij in de zes dagen daarvoor tot stand had gebracht.

Sabbat is er terwille van de mens om te rusten (in Hem), een relatie te onderhouden met God, niet omdat het moet maar omdat we het willen (van binnenuit)
En Hij (Jezus) voegde eraan toe: De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat. (Marcus 2:27)

Israël is een apart gezet volk en krijgt in die heiligheid Gods wetten, sabbat en feesten. Zij zijn tot een teken tussen God en Israël. In Ezechiël 20:12 lezen we hoe de Heere zegt: “Verder gaf Ik hun de sabbat als het teken waaraan te zien is dat Ik, de Heer, van hen Mijn heilig volk heb gemaakt.”

Naast de besnijdenis is de sabbat één van de zichtbare onderscheidende kenmerken of (herkeninnings)tekens van Israël.

De sabbatswet gold alleen voor personen die ook onder de rest van de wet stonden die via Mozes was gegeven (Deuteronomium 5:2,3; Ezechiël 20:10-12).

De sabbat is speci­aal het teken van het verbond van Mozes (Exodus 31:12-16).

God heeft nooit van andere volken verlangd dat ze zich aan de sabbat hielden. Door het offer van Jezus Christus werden zelfs de Joden ‘ontslagen’ van de Wet van Mozes, inclusief de tien geboden (Romeinen 7:6,7; 10:4; Galaten 3:24,25; Efeziërs 2:15). Daarom wordt in het onderwijs van de apostelen het sabbatsgebod niet herhaald. Integendeel, er staat in het Nieuwe Testament juist een ernstige waarschuwing tegen het verplicht opleggen van de sabbat. Voor een christen, die begrijpt dat hij niet meer onder de wet van Mozes staat, zijn alle dagen gelijk.

In plaats van de Wet van Mozes te gehoorzamen, houden christenen zich aan de superieure wet van liefde (Romeinen 13:9,10; Hebreeën 8:13).

Zie ook: Christelijk leven

De zondag

Is de zondag de christelijke sabbat?
Nee, er is voor de stelling dat het sabbatsgebod is overgegaan van de zaterdag op de zondag, geen Bijbelse basis is. Nergens in het Nieuwe Testament staat dat het gebod om de sabbat te houden, is overgegaan op de eerste dag van de week (zondag). Wat er wel staat, is dat voor een christen alle dagen gelijk zijn en dat het sabbatsgebod is opgeheven: “Laat niemand u iets voorschrijven op het gebied van eten en drinken of het vieren van feestdagen, nieuwemaan en sabbat.” (Kolossenzen 2:16).
En als alle dagen gelijk zijn, zoals de apostel Paulus zegt, dan is er zowel geen plaats voor een zaterdagsabbat als voor een zondagsabbat.
Christenen heiligen de eerste dag van der week als een gedachtenis aan de opstanding van hun Heer en Heiland, en als een toewijdingsdag aan Hem.
We zien dat het Avondmaal op de eerste dag van de week werd gehouden. De christenen kwamen dus op die dag samen. Op de eerste dag van de week kwamen we bijeen voor het breken van het brood. Paulus, die van plan was om de volgende dag verder te reizen, hield een toespraak voor de leerlingen die tot midden in de nacht duurde. (Handelingen 20:7)
In het begin kwamen de christenen nog elke dag bijeen om het avondmaal te vieren, om “brood te breken” (zie Handelingen 2:42,46). In Handelingen 20:7 zien we echter dat ze dit op de eerste dag van de week zijn gaan doen.
Ze waren dat gewoon, maar dat betekent nog niet dat ze die dag als een verplaatste sabbat zagen. Het enige wat ze doen op die dag is samenkomen. Het was een gewoonte, geen voorschrift.
Je moet de gewoonte om op zondag samen te komen niet verwarren met een sabbatsgebod. In het samenkomen op zondag volgen christenen simpelweg de gewoonte van de eerste christenen, zonder dat ze dit samenkomen verbinden met de sabbat.

 bronnen en informatie
VERDER LEZEN

Reacties zijn gesloten.