Door de massa-immigratie van de afgelopen jaren is onze samenleving ingrijpend aan het veranderen.
Terecht maken heel wat christenen (en niet-christenen) zich daar grote zorgen over.
Anderen roepen juist op tot een ruimhartige toelating van vluchtelingen/migranten. Hierbij wordt ook daarvoor verschillende keren verwezen naar de Bijbel. Men stelt daarbij dat vluchtelingen/migranten van vandaag net zo ruimhartig behandeld moeten worden als de vreemdeling over wie de Bijbel spreekt. Dergelijke verwijzingen naar de Bijbel zijn echter vaak eenzijdig. Men noemt alleen die teksten waarin de Bijbel oproept om vreemdelingen in Israël rechtvaardig en barmhartig te behandelen.
Waarom zou het geen barmhartigheid zijn, wanneer mensen pleiten voor opvang van vluchtelingen in de regio en bereid zijn daarvoor de kosten te betalen? Dan voldoen zij toch ook aan het voorbeeld dat Jezus geeft? Is de gelijkenis van de barmhartige Samaritaan niet juist een voorbeeld van het uitbesteden van zorg?
Maar er staat meer. In de Bijbel wordt aan vreemdelingen ook de eis gesteld dat zij zich aanpassen aan de wetten en voorschriften die in Israël gelden, ook op godsdienstig gebied.
Vreemdeling in Israël
Voor afgodendienaars was in Israël geen ruimte, wel voor vreemdelingen die zich voegden in de dienst aan de God van Israël en bereid waren zich aan te passen aan een aantal wetten en voorschriften die voor Israël golden, ook op godsdienstig gebied (Leviticus 18:26, 24:12, 17:10, 24:16, Numeri 9:14, 15:14, Deuteronomium 5:14, 31:12, Exodus 3:19)
Met een beroep op de rechten, maar met een voorbijgaan aan de plichten die een vreemdeling in Israël had, hebben veel christenen de afgelopen decennia mee ingestemd dat honderdduizenden mensen toegelaten zijn in West-Europa die de God van Israël haten en die door en en door antisemitische denkbeelden hebben.
Natuurlijk heeft ieder mens in nood, vriend of vijand, recht op hulp en bijstand. Maar dat is nog iets anders dan iemand in een land als burger toelaten. De barmhartige samaritaan neemt het slachtoffer niet mee naar zijn eigen woonplaats en huis, hij vraagt niet aan zijn vrouw en kinderen om plaats te maken voor een nieuwe huisgenoot. De barmhartige Samaritaan besteedt de zorg voor het slachtoffer uit aan een herbergier in de regio, reist de volgende dag weer verder en betaalt de herbergier voor de verleende noodzakelijke zorg, totdat het slachtoffer weer zelf verder kan.
Barmhartigheid
God leert ons dat barmhartigheid komt zonder voorwaarden, maar niet onvoorwaardelijk verder gaat. Degene die barmhartigheid ontvangt, moet ook zelf barmhartig zijn (zie bv. de gelijkenis van ‘de onbarmhartige dienstknecht’ in Matteüs 18:23-35). Ontvangen is niet vrijblijvend en zonder consequenties maar schept de ‘verplichting’ daar positief op te reageren. Barmhartigheid krijgen schept de ‘verplichting’ om ook zelf barmhartig te zijn. Kortom, het zou goed zijn als asielzoekers/migranten die in welke vorm dan ook misbruik maken van de gastvrijheid en barmhartigheid daarvan ook de consequenties moeten dragen. Door laks overheidsbeleid gebeurt dat nu niet of onvoldoende en dat resulteert in onvrede en frustratie bij velen van de bevolking. Barmhartigheid stopt als het onbarmhartig zou zijn om ermee door te gaan. Barmhartigheid moet als doel hen op de betreffende persoon te herstellen, opbouwen tot die persoon weer voor zichzelf kan zorgen. De bijbel leert ons dat alle mensen moeten werken. We zijn gemaakt om te werken, dus kunnen onze vervulling niet vinden zonder te werken (Prediker 3:22, 5:12). Wie niet wil werken zal ook niet eten(2 Tessalonicenzen 3:10).
Kortom, het is m.i. goed als een land zelf beslist wie er aldaar wordt opgevangen, hoeveel, voor hoe lang en onder welke voorwaarden. Hierbij moet het eerste uitgangspunt zijn opvang in de regio en hooguit tijdelijke opvang daarbuiten. Zeker ingeval het gaat om mensen uit geheel andere culturen en/of met geheel andere ideologieën, achtergronden en intenties.
Doel moet zijn terugkeer naar het land van herkomst, indien en voor zover mogelijk.
Daarnaast is het van belang om voorwaarden en eisen te stellen aan de migrant gedurende een verblijf in het ontvangende land waaronder het zich goed gedragen en het zich positief inzetten voor land en samenleving en de gevolgen te laten dragen indien men daar niet aan voldoet of wil voldoen.